over Cherie de Boer

Foto Cherie

Biografie

Cherie de Boer is geboren in Djakarta in 1950 uit een Indische moeder uit Bandung en een Friese vader uit Bolsward. Na de gedwongen repatriëring uit Indonesië, waar haar vader, werkend bij de KNIL, haar moeder had leren kennen, volgde in Nederland een 3 jarige zoektocht van kamer naar kamer. Haar jeugd speelde zich verder in Amersfoort af en na de middelbare school was ze graag naar de kunstacademie gegaan. Ze had zichzelf al aangemeld en was ook toegelaten, maar haar moeder stak hier een stokje voor. Haar vader was net daarvoor, na een lange ziekte-periode, overleden en haar moeder bleef met drie dochters achter, waarvan Cherie de oudste was. Gezien haar positie als jonge weduwe zag zij in een beroep als kunstenares voor haar dochter geen perspectief. Het werd voor de klas staan, daarna een pedagogiek studie, beleidswerk voor de Provincie Utrecht tot ze vastliep in een carrière die ze niet wilde.

Op zoek naar iets creatievers zag ze kans om van de muziek te gaan leven met haar partner, die ze in Utrecht leerde kennen en waarmee ze 27 jaar in Driebergen op een landelijk gebied tussen bossen en rivieren woonde. Aan de accordeon had ze in haar jeugd al een paar jaar geproefd. Ze begonnen eerst in verpleeghuizen en op privé-feesten en na rijping op concertpodia met een eigen stijl muziek, die zijn weg vond in toepassingen bij TV, Film en veel dansproducties en waardering wereldwijd. In Zweden werd hun eerste CD verkozen tot de best accordeon CD van dat jaar en daarna kwam de vaart erin. Tussen dit drukke werk en het opvoeden van kinderen door begon ze af en toe te schilderen, verkocht haar werk meteen aan geïnteresseerden en opdrachtgevers, leverde het artwork voor CD hoezen en experimenteerde veel met het inrichten van huizen en tuinen van henzelf en bekenden.

Sinds ze vanaf 2007 in het noord-westen van Friesland woont, beschikt ze over een atelier aan huis. Aangezien ze de laatste jaren minder aan zorg voor familie en kinderen hoeft te besteden, komt het voor, dat ze in vlagen zich daarin terugtrekt om, zoals ze zegt, “te mogen spelen”. Zomaar zonder vastomlijnd plan begint ze dan. De stroom aan ideeën vloeien eruit. Niet door conventies gehinderd creëert ze in een scala van toepassingen in techniek, vormen, materiaal en kleurengebruik nieuwe werken.